με τον ..."κρουσταλίδη" (Ανέστη Πεταλίδη)

ντραμίστα των Πάροικων

Η συνέντευξη δόθηκε στον Β.Μ. στις 17/2/2003

Λίγα λόγια για εισαγωγή...

Όταν ξεκίνησα να προετοιμάζω τις ερωτήσεις για τη συνέντευξη με τον Ανέστη μου φαινόταν πως όλα θα ήταν εύκολα. Η συνέχεια όμως ομολογώ πως μου έκανε τη ζωή δύσκολη... Πως μπορεί κανείς μέσα σε μερικές ερωτήσεις να εξερευνήσει μια επιτυχημένη πορεία τριάντα χρόνων στην ελληνική χριστιανική μουσική σκηνή και όχι μόνο, του δημοφιλέστερου (ας μου επιτραπεί η έκφραση) χριστιανικού γκρουπ, των Πάροικων. Αν και ήξερα αρκετά και έζησα από κοντά στιγμές που θα μου μείνουν αξέχαστες - συναυλία στην αλκιβιάδου, περιοδείες στην Ελλάδα, ποδόσφαιρο με τον Ανέστη, παρέα με το Σμέρνο στο κουτούκι - (Γιώργο μου λείπεις εσύ και το γέλιο σου!), ομολογώ πως στις απαντήσεις έμαθα αρκετά. Αλλά πολύ περισσότερο ήθελα να κάνω άλλες τόσες ερωτήσεις, και άλλες τόσες και άλλες τόσες...

Η δεύτερη όμορφη εμπειρία της συνέντευξης αυτής ήταν ή ώρα της αντιγραφής της στο JesusLovesYou.gr. Γράφοντας μπροστά στη ψυχρή οθόνη ενός υπολογιστή και με τον Ανέστη στη Θεσσαλονίκη έβαλα να παίζει η "Λευκή Φωνή". Τα χέρια μου σταμάτησαν να γράφουν. Και πως θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό; Μοναδικά κομμάτια "Για την Ειρήνη", "Μια διάψευση", "Για μένα", "Αγάπη". Δάκρυσα. Θυμήθηκα τόσα πολλά... Παλιές στιγμές αραχνιασμένες...

Δε μείνει παρά να ευχαριστήσω το Θεό για τους καλούς μου φίλους, τους Πάροικους. Συγχωρέστε με, γιατί τόσα χρόνια δεν το είχα κάνει. Θέλω να ξέρετε πως για πολλά χρόνια σταθήκατε δίπλα μου με τα τραγούδια σας. Σε στιγμές χαράς, σε ώρες απογοήτευσης, στις μοναξιάς της τόσες ώρες, στην "παροικιά" της ζωής...

Κλείνοντας θέλω να σας αφιερώσω λίγους στίχους από τους στίχους σας:

"Πιασμένοι απ' το χέρι μαζί να περπατήσουμε

το δρόμο που οδηγεί στην αυγή.

Μαζί να αγωνιστούμε, μαζί και να παλέψουμε,

τη μέρα να προλάβουμε, τον πόνο να νικήσουμε,

τον Κύριο ν' αντικρίσουμε ξανά!

Χίλια τραγούδια να Του πούμε, χορό να στήσουμε μαζί,

με την αγάπη Του ν' ανταμωθούμε, να πίνουμε νερό απ' την πηγή."

Ο Θεός να είναι μαζί σου Δημήτρη, Κώστα, Κωστή, Φαίδωνα, Πρίαμε, Φούλη, Μαίρη, Γιώργο, Ανέστη.  Μαζί σου όπου κι αν είσαι...

Υ.Γ.  Διαβάστε τη συνέντευξη μόνο με τη συνοδεία ενός cd των Πάροικων. Θα καταλάβετε γιατί...

[ Η συνέντευξη του Ανέστη Πεταλίδη ]

 Πότε ξεκινήσατε τη "σταδιοδρομία σας" σαν Πάροικοι;

Το όνομα Πάροικοι ακούστηκε για πρώτη φορά το 1979. Μάλιστα το επιλέξαμε μαζί με τον Κωστή τον Παπάζογλου, όταν ήρθε να μ' επισκεφθεί στη Κοζάνη, όπου σπούδαζα στα ΤΕΙ, την πρωτομαγιά του 1979.

 Πως προέκυψε η δημιουργία του γκρουπ;

Απλά από φιλία και τη συνεργασία μερικών εφήβων οι οποίοι ζούσαν στην αγάπη του Ιησού Χριστού και ήθελαν πολύ να γράψουν και να παίξουν μουσική.

 Πριν από το σχήμα σαν Πάροικοι υπήρχε κάτι άλλο;

Φυσικά. Από το 1976 υπήρξε μια ομάδα από μουσικούς κυρίως δύο εκκλησιών της Θεσσαλονίκης, που παίρναμε μέρος σε διάφορα προγράμματα. Το 1977 έχουμε την εμφάνιση της "Άφθονης Ζωής". Το 1978 εμφανιζόμαστε για πολύ λίγο χρονικό διάστημα με τ' όνομα "Κρυστάλλινα Τείχη" και παίρνουμε μέρος στο Α' Πανελλήνιο Φεστιβάλ Jazz και Rock καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση μέσα σε εικοσιένα συγκροτήματα.

 Ποιο ήταν το σκεπτικό σας για το όνομα "Πάροικοι";

Δεν είμαστε μόνιμοι εδώ στη γη, μένουμε προσωρινά, είμαστε ξένοι σ' αυτή τη γη, η πατρίδα μας είναι αλλού, είμαστε ΠΑΡΟΙΚΟΙ.

   Ποιοι αποτελούσαν το γκρουπ;

Τη πρώτη περίοδο ήμασταν αρκετοί. Η Φούλη Αιβαζίδου και η Μαρία Μπάγκου (τραγούδι), ο Κωστής Παπάζογλου (φλάουτο, κιθάρα, τραγούδι), ο Δημήτρης Ραμπότας (μπάσο), ο Πρίαμος Ραμπότας (τραγούδι, κιθάρα), ο Γιώργος Σμέρνος (πλήκτρα) και γω στα κρουστά.

Στη δεύτερη περίοδο ήμασταν τρεις. Σ' αυτή την περίοδο έχουμε την είσοδο στο συγκρότημα ενός μέλους σημαντικού για την πορεία του γκρουπ, τον Κώστα Νικολάου που μαζί με τον Κωστή Παπάζογλου και μένα βγάλαμε τη δεύτερη περίοδο του συγκροτήματος.

Η τρίτη περίοδος του γκρουπ, που θα είναι πια και η μόνιμη, χαρακτηρίζεται από την είσοδο ενός πολύ καλού καλλιτέχνη του Φαίδωνας Καλοτεράκη, που μαζί με τον Δημήτρη Ραμπότα που γύρισε από το στρατό, τον Κωστή τον Παπάζογλου, τον Κώστα Νικολάου και μένα συνεχίζουμε μέχρι σήμερα. Εδώ πρέπει να αναφέρω τις πολλές φιλικές συμμετοχές που είχαμε στη πορεία του συγκροτήματος.

 Υπήρχαν συγκεκριμένα άτομα για τη σύνθεση και για το στίχο;

Όσοι μπορούσαν να συνθέσουν και να γράψουν στίχους το έκαναν ελεύθερα και δημιουργικά. Οι υπόλοιποι έβαζαν την εκτελεστική τους δυνατότητα στις πρόβες και τις ενορχηστρώσεις. Για την ιστορία ν' αναφέρω ότι συνθέτες και στιχουργοί ήταν η Φούλη Αιβαζίδου (στην πρώτη περίοδο και δουλειά) το ίδιο και ο Πρίαμος Ραμπότας. Βασικοί συνθέτες και στιχουργοί είναι ο Κωστής Παπάζογλου, ο Φαίδωνας Καλοτεράκης και ο Κώστας Νικολάου. Σ' όλη τη πορεία του γκρουπ έχω συμμετοχή στο στίχο και γω. Από την τελευταία μας δουλειά και μετά έχει μεγάλη ευθύνη για τις ενορχηστρώσεις των κομματιών ο Κώστας Νικολάου.

 Πόσο κατάλληλο ήταν το κλίμα για τη αποδοχή ενός χριστιανικού συγκροτήματος από τους εκκλησιαστικούς κύκλους;

Νομίζω πως ήταν ακατάλληλο. Βοήθησε πάρα πολύ την προσπάθειά μας η δουλειά που είχε αρχίσει λίγα χρόνια πριν από μας, να κάνει ο Στέφανος Κατσάρκας με τη χορωδία της Ε.Ε.Ε. Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιώντας φυσικά κάποιους από μας στην ορχήστρα πριν γίνουμε ΠΑΡΟΙΚΟΙ. Επίσης και κάποιες μικρές μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων νέων. Νομίζω το μεγάλο "μπαμ" έγινε μ' εμάς, δεν ξέρω γιατί, αποκτήσαμε γρήγορα υποστηρικτές όχι από τη νεολαία αλλά και από μεγαλύτερους. Νομίζω ότι από τους Πάροικους και μετά έχουμε την εμφάνιση αρκετών συγκροτημάτων, ενώ πριν είχαμε μια δυο προσπάθειες που δε κράτησαν για πολύ.

 Υπήρξαν αντιδράσεις;

Πάρα πολλές. Ο λόγος ότι αυτή η μουσική (μοντέρνα, pop-rock) είναι κοσμική, όπως και τα όργανα (ντραμς, κιθάρες ηλεκτρικές) και ο ήχος και το στυλ. Όλα είναι κοσμικά. Σιγά-σιγά με τα χρόνια αυτό άλλαξε. Μη ξεχνάμε ότι οι Πάροικοι, αν βάλουμε και κάποια χρόνια πριν γίνει το συγκρότημα, εργάζονται α' αυτό το χώρο μ' αυτό το στυλ μουσικής κοντά στα 30 χρόνια.

 Σε ποιο μουσικό χώρο θα τοποθετούσατε τους Πάροικους;

Ξεκινήσαμε με ποπ μουσική. Στη δεύτερη δουλειά ήμασταν αρκετά δυνατοί με πιο ροκ μουσική. Από κει κα πέρα θάλεγα πως το στυλ μας είναι art-rock (έντεχνο ροκ).

 Αναφέρετε 3 από τα "καλύτερα" τραγούδια σας.

Σ' αυτή την ερώτηση η απάντηση είναι υποκειμενική και δύσκολη. Λοιπόν με πολύ δυσκολία ξεχωρίζω τρία...τέσσερα...πέντε...  "Λαμπρός ο δρόμος τ' ουρανού", "Λευκή Φωνή", "Αγάπη", "Μαζί", "Νοσταλγοί", "Έτοιμη Θεέ μου", "Πάντα εδώ", "Φως μου, φως μου", "Κύριε είσαι η Αλήθεια" (σ.σ. συμφωνώ σχεδόν σε όλα!), και άλλα πολλά. Δυσκολεύομαι πολύ! Υπάρχουν και άλλα πολλά.

 Ποια από τις παραγωγές που κυκλοφορήσατε θεωρείτε ότι ξεχωρίζει και γιατί;

Νομίζω και οι τέσσερις ξεχωρίζουν για διαφορετικούς λόγους.

Η πρώτη με τον τίτλο "Πάροικοι" ξεχωρίζει γιατί είναι η πρώτη και πραγματοποιήθηκε μέσα σε 18 συνεχόμενες ώρες στούντιο.

Η δεύτερη με τον τίτλο "Λευκή Φωνή" ξεχωρίζει γιατί έγινε πέτρα σκανδάλου στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Ελάχιστες εκκλησίες δέχονται να την προωθήσουν μέσα από τα βιβλιοπωλεία τους και πλέον φημολογείται ότι οι Πάροικοι έχουν ξεπεράσει τα όρια. Η δουλειά αυτή έγινε μόνο από τρεις Πάροικους. Τον Κωστή Παπάζογλου, τον Κώστα Νικολάου και εμένα. Ένας καθαρά rock ήχος που ξάφνιασε.

Η τρίτη δουλειά με τίτλο "Μαζί" ξεχωρίζει γιατί είναι μια δουλειά διαφορετική από τις δύο προηγούμενες και πάλι θα ταράξει κάποια νερά με το πάντρεμα της ροκ, της κλασσικής και της ελληνικής μουσικής που επιχειρεί. Είναι μια απάντηση σ' όσους βιάστηκαν να τοποθετήσουν τους Πάροικους στο χώρο της "κοσμικής" ροκ, αλλά επίσης και σε όσους έγιναν "ροκάδες" αποκλείοντας από τ' ακούσματα τους κάθε άλλο είδος μουσικής, εξ' αιτίας της 'Λευκής Φωνής".

Η τέταρτη δουλειά με τίτλο "Παρ' τη μικρή μου θέληση" ξεχωρίζει γιατί πλέον είναι αρκετά ώριμη και στη σύνθεση και στην ενορχήστρωση καθώς και στο στίχο. Δηλώνει πως από δω και πέρα οι Πάροικοι όταν έχουν να πουν κάτι θα το λένε. Αυτή η δουλειά είναι ένα καλό θεμέλιο για περισσότερες αναμνήσεις και ψηλότερες κορυφές.

 Εάν βαθμολογούσατε τους Πάροικους για τη μουσική και το στίχο τους σε τι θα δίνατε καλύτερο βαθμό;

Ένας πάροικος δε μπορεί να βαθμολογήσει τους Πάροικους. Αυτό ας το κάνουν όλοι αυτοί που εδώ και 30 χρόνια μας ακούνε, μας βλέπουν και μας ζούνε.

 Εάν ο χρόνος γυρνούσε πίσω τι θα θέλατε σαν Πάροικοι να κάνετε που δεν είχατε κάνει;

Απαντώ πάλι σαν Ανέστης, ένας από τους Πάροικους που φυσικά βρίσκεται στους Πάροικους πριν τη δημιουργία του γκρουπ και μέχρι τώρα. Θάθελα νάχαμε δημιουργήσει ένα μουσικό χώρο όπου θα παίζαμε μουσικοί και θα έρχονταν νέοι και όποιος άλλος ήθελε να μας ακούσει. Φυσικά αυτό, αν δοθεί η ευκαιρία μπορεί να γίνει και τώρα. (σ.σ. η επιθυμία του Ανέστη και πολλών άλλων θα πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό αναφέρουν αξιόπιστες δημοσιογραφικές πηγές)

 Συμμεριστείτε μια ξεχωριστή εμπειρία σας από ένα πρόγραμμα.

Συναυλία στην Ε.Ε.Ε. Αθηνών (Αλκιβιάδου 3), και στο τέλος 4 άνθρωποι με δάκρυα στα μάτια ζητούν τον Ιησού Χριστό να γίνει Σωτήρας και Κύριος στη ζωή τους.

 Ο θαυμασμός του κοινό προς τα μέλη ενός γκρουπ συνήθως είναι "γοητευτικός". Πόσο μπορεί να επηρεάσει αυτό τον καλλιτέχνη και πως;

Επηρεάζει παρά πολύ τον καλλιτέχνη. Αυτή η επιρροή μπορεί να είναι ή θετική ή αρνητική. Στην πρώτη περίπτωση αναγνωρίζει την ευθύνη του, στη δεύτερη νομίζει ότι είναι κάποιος μεγάλος και τρανός...

 Μπορεί ένας καλλιτέχνης να επηρεάσει το κοινό;

Μεγάλη κουβέντα. Νομίζω μπορεί να το προβληματίσει και να στρέψει τη προσοχή του σε πράγματα που αξίζουν. Να δουν μαζί την αλήθεια, να χαρούν, να τραγουδήσουν, και να νιώσει όμορφα.

 Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δώσετε το μήνυμα του Χριστού μέσω της μουσικής;

Δίνεις αυτό που έχεις μέσα σου. Αν αυτό είναι Ιησούς Χριστός, το κάνεις. Δεν υπάρχει εύκολο και δύσκολο. Αυτά υπάρχουν σ' αυτούς που σ' ακούνε και ανάλογα -εύκολα ή δύσκολα- αντιδρούν.

 Καθώς κοιτάτε το παρελθόν και την πορεία σας σαν χριστιανικό γκρουπ, πιστεύετε πως μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη χριστιανική μουσική το μήνυμα του Χριστού;

Αν αυτοί που παίζουν και συνθέτουν τη μουσική είναι πράγματι σύγχρονοι χριστιανοί, τότε μπορούν.

[συνέχεια]