[επίθετο στον πληθυντικό, σημαίνει "γιοι βροντής"]

Επίθετο που δόθηκε από τον Ιησού Χριστό στους δύο γιους του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη (Μάρκος 3:17). Ο Ιερώνυμος αναφέρει πως το επίθετο αυτό τους δόθηκε λόγω του δυναμικού κηρύγματός τους. Ίσως να οφείλεται και στον ορμητική ιδιοσυγκρασία τους και στην οργή τους κατά των Σαμαρειτών επειδή δε δέχθηκαν τον Ιησού, όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Λουκά (9:51-56). (Γ. Κωνσταντινίδης)