[1]  Φαρισαίος, έξοχος νομοδιδάσκαλος της Ιερουσαλήμ, εγγονός του Χίλελ και γιος του ραβίνου Συμεών (σύμφωνα με τους Ταλμουδιστές). Υπήρξε μέλος και αργότερα πρόεδρος του Συνεδρίου επί εποχής αυτοκρατόρων Τιβέριου, Γάιου, Καλιγούλα και Κλαύδιου.

Η εκτίμηση του απ. Παύλου, τον οποίο είχε μαθητή, ήταν μεγάλη (Πράξεις 22:3). Εκτίμηση είχε και από όλους τους Ισραηλίτες οι οποίοι τον αποκαλούσαν "δόξα του Νόμου" (Πράξεις 5:34). Η σοφία και η τόλμη του Γαμαλιήλ φάνηκε στο Συνέδριο, όταν διατάχθηκε η φυλάκιση των αποστόλων για τη μαρτυρία τους για το Χριστό. Μιλώντας με θάρρος και παρρησία συνέστησε να τους αφήσουν ελεύθερους γιατί "εάν αυτό που κάνουν προέρχεται από ανθρώπινη δύναμη θα διαλυθεί μόνο του, εάν όμως έρχεται από το Θεό δεν θα μπορέσετε να το διαλύσετε..." (Πράξεις 5:34-39). Τα μέλη του συνεδρίου πείστηκαν από τα λόγια του και αφού έδειραν τους αποστόλους, τους διέταξαν να μην κηρύττουν και τους άφησαν ελεύθερους (Πράξεις 5:40).

Η παράδοση αναφέρει ότι ο Γαμαλιήλ έγινε χριστιανός, το Ταλμούδ όμως αναφέρει ότι "μετά το θάνατο του μεγάλου Ραββί Γαμαλιήλ, σταμάτησε και η δόξα του Νόμου". Εάν είχε πιστέψει στο μήνυμα του Χριστού θα έπρεπε να μην είχε βασίσει την πίστη του στο "γράμμα του Νόμου".

[2]  Γιος του Φεδασσούρ (Πεδασούρ), άρχοντα της φυλής Μανασσή. Βοήθησε το Μωυσή στην απαρίθμηση του λαού (Αριθμοί 1:10, 2:20, 7:54).