Ελληνικό Χριστιανικό Portal - Greek Christian Portal  
Home
Προφίλ Site Map
Email

j0115836.gif (173 bytes) Προσθήκη της "Βιβλικής Εγκυκλοπαίδειας" στα Αγαπημένα     j0115836.gif (173 bytes) Βάλτε το JesusLovesYou.gr αρχική σελίδα

 

Βιβλική

Εγκυκλοπαίδεια

Bible Club | Βιβλική Ελλάδα

 

Βάλτε στα αγαπημένα σας τη:

- Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια

- Βιβλική Ελλάδα

 

 

 

Bible Club - Εγκυκλοπαίδεια - Κοινωνία: Εργασία

 

 

Εργασία και επαγγέλματα στην Αγία Γραφή

 

 

 

Σαγματοποιός (Σαμαράς)

Επάγγελμα ιδιαίτερα χρήσιμο, καθώς την εποχή της Αγίας Γραφής οι μεταφορές προϊόντων και ανθρώπων γίνονταν αποκλειστικά με ζώα, ιδιαίτερα καμήλες, γαϊδούρια και μουλάρια.

Ο σαγματοποιός κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε τα σαμάρια αλλά και όλα τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούσαν για τα ζώα, όπως τη λαιμαριά, το καπίστρι, τα χαλινάρια, το μπαλντούμι, τη πισινέλα, κ.α. Ο Αβραάμ σαμάρωσε το γαϊδουράκι του πηγαίνοντας για τη να θυσιάσει τον Ισαάκ (Γένεση 22:3), το ίδιο έκανε ο μάντης Βαλαάμ (Αριθμοί 22:21-35) και ο άντρας της Σουναμίτιδας (Β' Βασιλέων 4:24).

 

Σιδηρουργός

Το επάγγελμα του σιδηρουργού ήταν διαδεδομένο, από τα παλιά χρόνια, γιατί το μέταλλο ήταν συνυφασμένο με τη ζωή του ανθρώπου. Ο πρώτος τεχνίτης σιδήρου και χαλκού στην ανθρώπινη ιστορία ήταν ο Θουβάλ-Κάιν (Τουβάλ-Κάιν, Γένεση 4:22). Από την επεξεργασία μετάλλου έφτιαχναν εργαλεία για το νοικοκυριό (Ιεζεκιήλ 4:3, Λευιτικό 7:9), κοσμήματα, νομίσματα, διακοσμητικά, μέχρι όπλα και πανοπλίες. Ήταν εργασία που απαιτούσε αρκετή μυϊκή δύναμη και τέχνη, και ήταν κουραστική. Οι πιο αξιόλογοι τεχνίτες μετάλλου ήταν αυτοί που έφτιαχναν νομίσματα και κοσμήματα. Ο σιδηρουργός "δούλευε" το μέταλλο, αφού το είχε μαλακώσει σε πυρακτωμένο καμίνι (Αποκάλυψη 1:15). Ο βοηθός του τεχνίτη βοηθούσε στη διατήρηση της φωτιάς, δουλεύοντας το φυσερό στα αναμμένα κάρβουνα. Σιδηρουργοί εργάστηκαν στην κατασκευή και την ανακαίνιση του ναού του Σολομώντα (Β' Χρονικών 24:12).

 

Σιτάρχης

Άνθρωποι του βασιλιά στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, τους οποίους είχε τοποθετήσει ο Σολομώντας για να μαζεύουν τα τρόφιμα και να εφοδιάζουν τον βασιλιά και το παλάτι του. Κάθε σιτάρχης ήταν υπεύθυνος για τις προμήθειες των ανακτόρων επί ένα μήνα το χρόνο (Α' Βασιλέων 4:7-19). Ήταν επίσης υπεύθυνος και για τη σίτιση των ίππων του βασιλιά τα οποία έφταναν τις 40.000 (Α' Βασιλέων 4:28 ή 5:8). Διοικητής των δώδεκα σιταρχών του Σολομώντα ήταν ο Αζαρίας (Α' Βασιλέων 4:5). Στην εποχή του Ιακώβ, χρέη σιτάρχη στην Αίγυπτο έκανε ο γιος του Ιωσήφ, ο οποίος ήταν και διοικητής του τόπου και πουλούσε το σιτάρι σε όλους τους ξένους (Γένεση 42:6). Σ' αυτόν ήρθαν τα αδέρφια του από τη γη Χαναάν, για να αγοράσουν τρόφιμα αφού στην περιοχή τους είχαν έρθει χρόνια πείνας (Γένεση 41:54). Ο Ιωσήφ είχε μαζέψει αρκετά τρόφιμα και καρπούς της γης της Αιγύπτου σε τέτοιο βαθμό που ήταν αδύνατο να μετρηθούν (Γένεση 41:47-49).

 

Στρατηγός

Ανώτατος αξιωματούχος, διοικητής των στρατευμάτων του βασιλιά. Κάθε στράτευμα είχε περισσότερους από έναν στρατηγό (Α’ Σαμουήλ 29:3,4). Στις μάχες τα στρατεύματα παρατάσσονταν κατά τάγματα σύμφωνα με τις οδηγίες των στρατηγών (Β’ Χρονικών 26:11). Για την καλύτερη οργάνωση του στρατεύματος κάθε ειδική μονάδα (τοξότες, ιππείς…) πρέπει να είχε και τον αντίστοιχο στρατηγό. Οι στρατηγοί ήταν έμπιστα άτομα, ικανοί και διορατικοί, με μεγάλη επιρροή στο βασιλιά. Οι αποφάσεις τους ήταν μεγάλης σημασίας, αν αναλογιστεί κανείς πως καθόριζαν το μέλλον ενός ολόκληρου βασιλείου.

 

Στρατηγός Ναού

Ήταν ο αρχηγός της φρουράς των ιερέων και των λευιτών, που ήταν υπεύθυνοι για την τήρηση της τάξης στο ναό (Λουκάς 22:4,52, Πράξεις 4:1, 5:24,26).

 

Στρατιώτης

Η πορεία της ανθρώπινης ιστορίας από την αρχή της μέχρι και σήμερα είναι συνδεμένη με πολέμους. Η αμαρτία μετά την πτώση του ανθρώπου αλλά και η επιθυμία του να κυριαρχήσει όσο το δυνατόν σε περισσότερους λαούς, σε συνδυασμό με την έλλειψη νόμιμων διεθνών συμβάσεων για οριοθέτηση των συνόρων είχε ως αποτέλεσμα οι πόλεμοι να είναι καθημερινή σχεδόν "ασχολία" των λαών. Συνεπώς ο στρατός ήταν απαραίτητος σε κάθε κράτος και οι στρατιώτες είχαν σημαντική προσφορά στη πορεία του. Τα πρώτα χρόνια οι στρατιώτες δεν ήταν έμμισθοι. Κάθε Ισραηλίτης άνω των είκοσι ετών, θεωρείτο στρατιώτης (Αριθμοί 1:3) και ήταν υποχρεωμένος οποιαδήποτε στιγμή να υπηρετήσει, εάν οι καταστάσεις το επέβαλαν, κάτι συχνό εκείνη την εποχή. Στρατιώτες συνήθως γίνονταν και οι δούλοι (Νεεμίας 4:16). Με την πάροδο του χρόνου ο στρατός αποτελούσε ένα από τα πιο κυρίαρχα επαγγέλματα. Ήταν αρκετά επικίνδυνο, καθώς πέρα από τη συχνότητα των πολεμικών συγκρούσεων, οι μάχες ήταν σκληρές και γίνονταν σώμα με σώμα.

Ο στρατός ήταν οργανωμένος σε μονάδες και ειδικά τμήματα για την καλύτερη αποτελεσματικότητά του. Επί εποχής Μωυσή κάθε στρατιά στρατοπέδευε σε συγκεκριμένο σημείο (Αριθμοί κεφ. 2). Όταν εμφανιζόταν ο εχθρός στρατολογούσαν από το λαό (Δευτερονόμιο 20:5, Β’ Βασιλέων 25:19) και όριζαν άρχοντες του στρατεύματος (Β' Βασιλέων κεφ. 20). Ήταν διαιρεμένος σε εκατό ή χίλιους στρατιώτες με τους ανάλογους εκατόνταρχους ή χιλίαρχους (Αριθμοί 31:14), και σε τάγματα (Β' Χρονικών 26:11). Ο στρατός οργανώθηκε ιδιαίτερα επί βασιλείας Δαβίδ, ο οποίος τον διαίρεσε σε δώδεκα στρατιωτικά τμήματα με διοικητές που άλλαζαν κάθε μήνα (Α' Χρονικών κεφ. 27).

Ο Ρωμαϊκός στρατός διαιρείτο σε λεγεώνες που αριθμούσαν περί τους 6000-7000 άνδρες και διοικείτο από χιλίαρχους (Πράξεις 21:31). Κάθε λεγεώνα διαιρούταν σε τάγματα (Πράξεις 10:1) και κάθε τάγμα σε μικρότερα τμήματα 50 ή 100 στρατιωτών υπό την διοίκηση πεντηκονταρχόντων και εκατονταρχόντων αντίστοιχα. Την εποχή του Χριστού το αρχηγείο των ρωμαϊκών δυνάμεων στην Ιουδαία, βρισκόταν στην Καισάρεια.

Οι στρατιώτες φορούσαν πανοπλία, ζώνη και περικεφαλαία (Β' Χρονικών 26:14). Κρατούσαν ασπίδες για να προστατευτούν από τα βέλη και τα τόξα του εχθρού (Εφεσίους 6:16). Οι Αιγύπτιοι πολεμιστές χρησιμοποιούσαν ξύλινες ασπίδες με σιδερένιο πλαίσιο και μεταλλικά καρφιά. Οι ασπίδες των Ισραηλιτών πολλές φορές ήταν τόσο μεγάλες που κάλυπταν όλο το σώμα του πολεμιστή (Ψαλμός 5:12, 91:4). Ήταν κατασκευασμένες από ξύλο καλυμμένο από δέρμα γι αυτό και καίγονταν (Ιεζεκιήλ 39:9). Τα δερμάτινα μέρη της ασπίδας άλειβαν με λάδι πριν τη μάχη (Ησαΐας 21:5), ίσως για να γλιστρούν τα βέλη. Υπήρχαν ασπίδες και από χαλκό (Α' Βασιλέων 14:27). Τα όπλα των στρατιωτών ήταν ξίφος και τόξο. Το τόξο των Αιγυπτίων ήταν από ξύλο και η χορδή του από δέρμα, έντερα ή νήμα ανθεκτικό. Οι Εβραίοι είχαν τόξα και από χαλκό (Β' Σαμουήλ 22:35, Ιώβ 20:24).

Υπήρχαν αρκετές ειδικότητες πολεμιστών, μεταξύ αυτών οι τοξότες (Α’ Χρονικών 8:40, Β’ Χρονικών 14:8), οι ασπιδοφόροι (Β' Χρονικών 14:8), οι ιππείς (Β' Χρονικών 1:14-17, 9:25), οι αγγελιαφόροι (Β’ Σαμουήλ 18:19,23), οι φύλακες, οι φρούραρχοι (Β' Χρονικών 11:11), οι σωματοφύλακες (Β' Χρονικών 12:11), οι φύλακες στρατοπέδων, οι δεσμοφύλακες, κ.α. Σπουδαία θέση στο στράτευμα είχαν οι μηχανικοί στρατού (Β' Χρονικών 26:15), οι οποίοι προσπαθούσαν με έξυπνους τρόπους και τεχνικές να καταλάβουν μια πόλη και νικήσουν τον εχθρό. Ιδιαίτερη θέση και μάλιστα δίπλα στο βασιλιά, είχαν οι γενναίοι πολεμιστές (Α' Χρονικών 28:1). Υπήρχαν ακόμα οι αξιωματικοί και μεταξύ αυτών οι πρώτοι αξιωματικοί, δηλαδή οι βαθμοφόροι (Α' Βασιλέων 4:5).

Όταν η μάχη που θα δινόταν ήταν στρατηγικής σημασίας, επιλέγονταν στρατιώτες που ήταν ιδιαίτερα ικανοί, οι καλύτεροι του στρατεύματος (Β' Χρονικών 11:1). Σε περιπτώσεις δε, που οι συνθήκες επέβαλαν μεγαλύτερο στράτευμα από αυτό που διέθεταν οι βασιλείς, χρησιμοποιούσαν μισθωτούς τους οποίους έφερναν από γειτονικά βασίλεια (Β' Χρονικών 25:6).

 

Στρατοπεδάρχης

Ο διοικητής στρατιωτικής μονάδας σε μεγάλο στρατόπεδο. Αναφέρεται μία φορά στη Καινή Διαθήκη, όταν ο εκατόνταρχος φθάνοντας στη Ρώμη, παρέδωσε τους φυλακισμένους στο στρατοπεδάρχη (Πράξεις 28:16).

 

Συμβολαιογράφος

Την εργασία αυτή έκαναν συνήθως οι γραμματείς καθώς, ήταν έμπιστα άτομα και γνώριζαν πολύ καλά τους νόμους. Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε το επάγγελμα του συμβολαιογράφου-γραμματέα να εξασκεί ο Βαρούχ, ο οποίος πρέπει να εργαζόταν και στο υποθηκοφυλακείο (Ιερεμίας 32:13-14).

 

Σύμβουλος

Άτομα της αυλής του βασιλιά. Η θέση τους ήταν σημαντική καθώς τις περισσότερες φορές οι αποφάσεις του βασιλιά βασίζονταν στις συμβουλές και τις προτάσεις τους. Ήταν έμπιστα άτομα, έξυπνα και συνετά (Α' Χρονικών 27:32). Γνώριζαν πολύ καλά τους νόμους του κράτους και είχαν γνώσεις σε πολλούς τομείς, όπως κοινωνικούς, οικονομικούς, πολεμικής στρατηγικής κ.α. Πολλές φορές οι σύμβουλοι του βασιλιά ήταν και γραμματείς του παλατιού (Α' Χρονικών 27:32), έμεναν δε μέσα στο παλάτι (Α' Χρονικών 27:33). Λόγω της θέσης τους, είχαν μεγάλη επιρροή και ισχύ. Σύμβουλοι των βασιλιάδων ήταν και οι πρεσβύτεροι (Β' Χρονικών 10:6).

Ο βασιλιάς Σολομώντας, στο βιβλίο των παροιμιών αναφέρει πως ένα επιτυχημένο σχέδιο βασίζεται σε αποφάσεις συμβούλων (Παροιμίες 15:22). Αρκετές νίκες σε πολέμους, ήταν αποτέλεσμα καλού σχεδιασμού των συμβούλων (Παροιμίες 24:5-6). Παρόλα αυτά, όταν τα αποτελέσματα των συμβουλών τους δεν ήταν τα αναμενόμενα, και αρεστά στο βασιλιά, δέχονταν τις συνέπειες των λόγων τους, που μπορούσαν να φθάσουν μέχρι το θάνατό τους.

 

Σωματοφύλακας

Επάγγελμα που απαιτούσε εξυπνάδα, δύναμη, αποφασιστικότητα και εχεμύθεια. Ανήκαν σε ειδικό σώμα στρατιωτών. Είχαν το προνόμιο να τους εμπιστεύονται τα πιο σπουδαία πρόσωπα, οι βασιλείς, κάποιες φορές και άρχοντες. Εάν όμως χρειαζόταν, έπρεπε να τους υπερασπιστούν με κίνδυνο της ζωής τους, αρκετές φορές και με την ίδια τους τη ζωή. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσαν κοντά στο βασιλιά, είχαν δε δικά τους οικήματα μέσα στο παλάτι (Β' Χρονικών 12:11). Οι αρχηγοί των σωματοφυλάκων (Γένεση 41:10) ήταν αξιωματικοί με μεγάλη δύναμη και επιρροή, ένας από αυτούς ήταν και ο Πετεφρή (Γένεση 39:1), στη αυλή του Φαραώ της Αιγύπτου (Γένεση 37:36). 

 

 

Home | Site Map | Επικοινωνία