Πότε ξεκίνησε το γκρουπ;

Aν και η ιδέα για τη δημιουργία του γκρουπ υπήρχε αρκετούς μήνες νωρίτερα, τελικά «το νερό μπήκε στ’ αυλάκι» τον Μάρτη του 2002, όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά μαζί και οι επτά. Εκείνο το μήνα, μάλιστα, καταλήξαμε και στο όνομά μας. Το πρώτο μας όνομα: Plus.

 Ποιο ήταν το σκεπτικό της δημιουργίας του γκρουπ σας;

Στην αρχή απλά θέλαμε να παίξουμε μουσική για την προσωπική μας διασκέδαση, με φίλους από εκκλησίες (ύμνοι, διασκευές, γνωστά κομμάτια, να τζαμάρουμε γενικά..) αργότερα - και κυρίως μετά την πρώτη μας παρουσία επί σκηνής - νιώσαμε την ανάγκη και το κάλεσμα για κάτι πιο συγκεκριμένο και βαθύτερο.

 Οι Floks αποτελούνται από 7 άτομα. Πόσο εύκολη ή δύσκολη κάνει τη συνεργασία σας;

Δεν είμαστε μόνο 7 άτομα... είμαστε 7 Έλληνες – όπου 2 έλληνες εκεί και 5 γνώμες... Σίγουρα δεν μπορεί να αρέσουν όλα σε όλους και στον ίδιο βαθμό, όμως το καλό είναι ότι ο καθένας έχει βρει το ρόλο του μες την ισορροπία του γκρουπ κι έτσι ο καθένας προσφέρει «στον τομέα του», καλύπτοντας ο ένας τα κενά του άλλου και όλοι μαζί δουλεύουμε για το καλό του γκρουπ. Άσε που μπορούμε να φτιάξουμε και την δικιά μας ποδοσφαιρική ομάδα!!!

 Είναι νόμος της αγοράς ότι όταν κάτι «πουλάει» δεν το αλλάζεις. Πως πήρατε την απόφαση να μετονομαστείτε σε Floks αφού η παρουσία σας στη μουσική σκηνή σαν Plus είχε μια καλή πορεία;

Το PLUS ήταν ένα υπηρεσιακό όνομα με ημερομηνία λήξης. Ενώ ήταν ένα όνομα πολύ κοινό και ίσως εύηχο

 και εμπορικό, του έλειπε ο ελληνικός χαρακτήρας που θέλαμε. Το γεγονός πως δεν είχαμε προχωρήσει δισκογραφικά με το όνομα PLUS, και ότι ήταν μόνο λίγοι μήνες από το ξεκίνημα του γκρουπ μας επέτρεπε να βρούμε κάτι πιο αντιπροσωπευτικό.

Γιάννης: Βέβαια κάποιοι είχαμε αρχίσει να το συνηθίζουμε και να το αγαπάμε όμως, αισθανόμασταν την ανάγκη για κάτι καλύτερο και ποιοτικότερο. Επίσης ρόλο έπαιξε και η ταυτόχρονη παρουσία άλλου, ξένου ανδρικού γκρουπ με παρόμοιο όνομα.

Γιώργος: Ίσως ήμουν ο μόνος -μαζί με τον Μάρκο- που δεν ήθελα να αλλάξει

 το όνομα. Εξ άλλου έχω και ένα αμάξι που το διαφήμιζε παντού. Μας φάνηκε αρκετά ξινή η ιδέα αλλά τώρα αρχίζουμε να το συνηθίζουμε. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

 Με ποιο σκεπτικό διαλέξατε το όνομα Floks;

Θέλαμε ένα όνομα ελληνικό, βιβλικό, που να σημαίνει για εμάς κάτι και επίσης να ακούγεται και όμορφα στα αγγλικά. Νομίζω πως το “FLOKS” ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις αυτές. Όσο για το πού το βρήκαμε... Αποκάλυψη 1:14

 Παρόλο που η παρουσία σας στη μουσική σκηνή είναι μικρή έχετε κατορθώσει να «κερδίσετε» τις καρδιές. Που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;

Αυτός είναι ο στόχος μας! Να κερδίζουμε καρδιές για το Χριστό!... J ...Υπήρχε ανάγκη για ένα γκρουπ «ευρείας μουσικής αποδοχής» στην ελληνική χριστιανική κοινότητα… Το ότι ευχαριστιόμαστε πολύ την παρουσία ο ένας του άλλου και ότι το γκρουπ είναι στην ουσία μια παρέα, πάνω και κάτω από τη σκηνή, φαντάζομαι πως εύκολα φαίνεται. Αυτό δίνει μια αμεσότητα με το κόσμο. Από την άλλη βέβαια νομίζω πως δεν είναι μόνο δικό μας μέρος το ότι τυγχάνουμε της συμπάθειας του κοινού.

Γιάννης: Εμείς κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Αυτός που μας δίνει το χάρισμα και το ταλέντο είναι ο Θεός. Εμείς απλά του το προσφέρουμε.

Γιώργος: Αν τώρα αρέσει και στον κόσμο... όπως είχε πει και ο Δημήτρης σε ένα live: “If you like us, thank Him. If you don’t, ask Him to make us better!”.

 Δε σας «φοβίζει» η γρήγορη επιτυχία σας;

Χα χα...μας έκανες και γελάσαμε!! Όταν λέμε «επιτυχία»?... Μας φαίνεται λίγο δύσκολο να οριστεί... «Επιτυχία» για μας είναι να μας χτυπήσει κάποιος την πλάτη και να μας πει «άκουσα τα λόγια σας ή είδα τη ζωή σας και αυτό με βοήθησε να φτιάξω τη σχέση μου με το Θεό»... Αυτό δε με φοβίζει... με επιφορτίζει να προσέχω περισσότερο τη ζωή μου και τη σχέση μου με το Θεό. Η μουσική επιτυχία δεν είναι ο στόχος, είναι απλά το μέσο.

 Κι αν μας αντέξει η σκηνή, θα φανεί στο χειροκρότημα… Το χειροκρότημα είναι η επιβράβευση μιας προσπάθειας. Πόσο επικίνδυνο είναι για έναν χριστιανό καλλιτέχνη;

Το χειροκρότημα είναι δόξα και επιβράβευση. Κρατάμε το δεύτερο, γιατί μας βοηθάει να εξετάζουμε τη μουσική μας πορεία και αφήνουμε το πρώτο στο Θεό. Ποιος από αυτούς που ανεβαίνουν σε μια σκηνή δε συγκινείται ή δεν νοιώθει επιβραβευμένος από το χειροκρότημα του κοινού? Όσο όμως χειροκρότημα και αναγνώριση είναι ικανό το μουσικό όργανο να «κλέψει» από τον μουσικό, τόσο, και λιγότερο, αξίζω κι εγώ να πάρω μπροστά στο Θεό. Δεν έχουμε τίποτα το οποίο δεν έχουμε λάβει. Και βέβαια είναι επικίνδυνο αν χάσεις το στόχο. Το έδαφος είναι ανησυχητικά ολισθηρό και το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας... φροντίζουμε να το υπενθυμίζουμε συνεχώς ο ένας στον άλλο και ο κάθε ένας στον εαυτό του.

 Στα τραγούδια σας συνδυάζετε ελληνικό και ξένο στίχο. Είναι και αυτό μια ανάγκη προσέγγιση μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης;

Αν και πολύ νωρίς έχουμε στρέψει το βλέμμα μας στην παγκόσμια μουσική σκηνή, λόγω της ευρύτερης αγοράς γράφουμε ως επί το πλείστον στα αγγλικά. Είναι και μια καλή ευκαιρία για τους έλληνες να τα χρησιμοποιούν και λίγο περισσότερο. Ολυμπιάδα έρχεται...

 Στο ομώνυμο single, που κυκλοφόρησε, περιλαμβάνετε κομμάτια από R’n’B μέχρι λαϊκά ακούσματα. Πως μπορεί να γίνει ένας τέτοιος συνδυασμός;

Απλά τα βάζεις σε ένα CD και έγινε! Αυτό το single ήταν περισσότερο ένα πείραμα. Για το τι μπορούμε να παράγουμε στο studio μόνοι μας και για να πάρουμε κάποια μηνύματα από τον κόσμο. Ήταν επίσης ένας τρόπος να προβάλλουμε την ηχητική και μουσική πολυμορφία μας.

 Μήπως αυτό σημαίνει πως δεν έχετε βρει ακόμα το δικό σας «στυλ»;

Σίγουρα το γκρουπ δε μπορεί να καταταχθεί σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό χώρο ακόμα. Είναι πολύ νωρίς εξ άλλου δεδομένου ότι θέλουμε κάποιους μήνες για να φυσήξουμε το πρώτο μας κεράκι. Είμαστε 7 μουσικοί με διαφορετικά ακούσματα, που αποκτούμε ένα χαρακτηριστικό ήχο και ύφος στα κομμάτια μας. Ίσως κάποια στιγμή ακούγοντας ένα άγνωστο κομμάτι πείτε «Α!...FLOKS!»

 Πως έγινε η επιλογή του εξωφύλλου του singe σας;

(Αυτοσαρκαστικά) Φίλοι μας έλεγαν πως το όνομα FLOKS τους θύμιζε σκύλο... ορίστε λοιπόν ο «FLOKS».

 Δεν νομίζετε πως υπήρχαν και πιο «γλυκά» σκυλάκια;

ΟΧΙ!!... κανένα δεν ήταν σαν τον FLOKS! Εξ άλλου όταν κάτι το πληρώνεις ακριβά, αρχίζει να σου αρέσει όλο και ποιο πολύ.

 Επιλέξατε η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά να γίνει ανεξάρτητη παραγωγή. Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος;

Ήταν μέρος της συμφωνίας που είχαμε με την εταιρία που θα αναλάμβανε στη συνέχεια και την παραγωγή του album.

 Στο μουσικό Μάη 2002 κερδίσατε τα βραβεία της καλύτερης μουσικής παρουσίασης και τραγουδιού. Πιστεύετε πως αξίζατε;

...και ενορχήστρωσης. Ναι, νομίζω πως το αξίζαμε...να μην εκθέσουμε και τους κριτές! Ίσως όμως διαγωνισμοί και βραβεία δεν είναι και τόσο αναγκαία στην μικρής ιστορίας σύγχρονη Ελληνική Gospel μουσική.

 Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από το Μουσικό Μάη;

Πάρα πολύ καλή σύλληψη και προσπάθεια, αρκετά καλή οργάνωση με περιθώρια βέβαια βελτίωσης που περιμένουμε να δούμε στο Μουσικό Μάη 2003. Ο συνδυασμός μουσικής και sports είναι κάτι που τραβάει τους νέους και αν αυτό γίνεται και με ταυτόχρονη συναναστροφή πιστών παιδιών, τόσο το καλύτερο!! Ανυπομονούμε για το επόμενο!

 Που πιστεύετε ότι υπερτερείτε σαν γκρουπ και ποιες οι αδυναμίες σας;

Δυνατά μας σημεία θεωρούμε το μέγεθος του γκρουπ, γιατί ο καθένας προσφέρει το καλύτερό του στον τομέα του.. την πολύ καλή παρέα και την γνώση της μουσικής, το δέσιμο των μελών, τη διάθεση για δουλειά και τις ώρες στο studio. Αδυναμίες έχουμε... στα γλυκά και... στα ταξίδια.

 Υπήρξαν αντιδράσεις από το εκκλησιαστικό κατεστημένο για τη μουσική που παίζετε;

Και βέβαια υπήρξαν. Θα ήταν περίεργο να μην υπήρχαν.

 Τις θεωρείται δικαιολογημένες;

Από μεγαλύτερους σε ηλικία που έχουν μπερδέψει την ορθοτόμηση της Βίβλου με τις παραδόσεις ή από ανθρώπους που έχουν ταυτίσει τη σύγχρονη μουσική με αρνητικά κοινωνικά φαινόμενα, οι αντιδράσεις είναι κατανοητές, αλλά όχι δικαιολογημένες.

Δημήτρης: Εγώ τις θεωρώ δικαιολογημένες λόγω της δυσκολίας μέρους της χριστιανικής κοινότητας να εκμοντερνιστεί και να αναγνωρίσει νέες τάξεις, που δεν αντιτίθενται όμως στο ευαγγέλιο. Όταν ο Λούθηρος έφερε την «μουσική των χορικών» στην εκκλησία χαρακτηρίστηκε «κοσμικός»... τώρα αυτή είναι η αποδεκτή και αναγνωρισμένη «χριστιανική μουσική»... ίσως σε 300-400 χρόνια να ψάλουμε ύμνους των FLOKS Κυριακή πρωί στις εκκλησίες.(σ.σ. !!!)

 Το να παίζετε χριστιανική μουσική τι σημαίνει για σας;

Να δίνεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς και περισσότερο σε Αυτόν που σε αγαπάει περισσότερο από κάθε άλλον!!... απόλυτη ευχαρίστηση?...

Γιάννης: Κάποιος μουσικός έλεγε: «Εκεί που τελειώνουν οι σωστές νότες, αρχίζει η μουσική». Και σκέφτεται κανείς: «Καλά. Και κει που τελειώνει η μουσική??». Δεν μπορεί, όσο ωραίο και αν είναι ένα κομμάτι κάποτε τελειώνει, κάτι πρέπει να μένει στο «σουρωτήρι». Σκέτη μουσική, τι ωφελεί…? Γι αυτό ο Θεός μας δίνει ένα «νέο τραγούδι»!

 Η συμμετοχή σας σε ένα τέτοιο γκρουπ πόσο επηρέασε την πνευματική σας πορεία και σε τι;

Είναι ένας κύκλος...ξέρουμε πως όσο μένουμε ενωμένοι με τον Θεό, τόσο Αυτός μας χρησιμοποιεί, μας δίνει την έμπνευση, ανοίγει πόρτες και θα μας χρησιμοποιήσει για μεγάλα πράγματα...μεγαλύτερη ευθύνη λοιπόν... ανάγκη για μεγαλύτερη γνώση του προσώπου του Θεού... μεγαλύτερα πράγματα... ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη...

 Η χριστιανική μουσική εκφράζει μηνύματα αγάπης, ειρήνης και σωτηρίας που χαρίζει ο Χριστός. Πόσο έτοιμοι είσαστε να επωμιστείτε ένα τέτοιο βάρος;

Δεν ξέρω αν μπορεί να αυτοχαρακτηριστεί κανείς «έτοιμος». Σίγουρα όμως έχουμε επίγνωση του που βρισκόμαστε και που θέλουμε να φτάσουμε... είμαστε σε καλό δρόμο!

 Παίζετε μουσική και τραγουδάτε για το Θεό. Πόσο εύκολο είναι να δώσετε το μήνυμα του Χριστού στους άλλους;

Είναι εύκολο όταν είσαι γεμάτος από κάτι να το μοιράζεσαι με τους άλλους... είμαστε τόσο ευγνώμονες στο Θεό που είναι πιο δύσκολο να το κρύψουμε. Προσευχή μας είναι όχι μόνο τα λόγια μας, αλλά κυρίως η ζωή μας να δίνει το μήνυμα του Χριστού και πρώτα στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.

 Όταν ανεβαίνετε στη σκηνή ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις;

Πάνω στη σκηνή δεν έχεις την πολυτέλεια να σκέφτεσαι και να το φιλοσοφείς... είσαι εκεί για να παίξεις, όσο καλύτερα γίνεται, και λίγο παραπάνω. Οι σκέψεις γίνονται πριν το άνοιγμα της αυλαίας.

Δημήτρης: Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι στο λόγο που βρίσκομαι εκεί. Να είμαι ο ...τελάλης.

Γιώργος: Όταν βγαίνω στο σανίδι είμαι εγώ και το όργανο. Απλά κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου.

Γιάννης: «Πάλι δεν βλέπω τίποτα!! Ποιος είπε ότι οι τραγουδιστές πρέπει να ‘ναι μπροστά??» –όποιος και να το είπε σίγουρα δεν είχε υπόψη του πως είναι να χεις τους δίδυμους πύργους μπροστά σου!! Α ρε Οσάμα... και δω σε λένε τρομοκράτη!!

Θάνος: Ο Γιώργος παίζει σαν να είναι μόνος του πάλι!!!

 Συνήθως τι προσπαθείτε να αποφύγετε πάνω στη σκηνή;

Προσπαθούμε να αποφύγουμε την γκρίνια του Βασίλη, τα χέρια του Θεοδόση, τα κενά ανάμεσα στα κομμάτια, τα καλώδια, τις πράσινες (νότες), αχρονίες, φάλτσα.

 Πείτε μας μια εμπειρία σας από κάποιο πρόγραμμά που σας έχει μείνει αξέχαστη.

Γιώργος: Αξέχαστο το τριήμερο στη Β. Ελλάδα! Μια ιστορία από μόνο του. Χαρακτηριστικό το βράδυ στο Φίλυρο. Ένα απ’ τα χειρότερα live μας αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Κύριος είχε κατέβει στην σκηνή. Μπορούσαμε να τον δούμε.

Θεοδόσης: Είμαστε στο Φίλυρο... 30’ πριν βγούμε στη σκηνή, βρίσκω το Δημήτρη να κλαίει και να προσεύχεται. Μου είπε για κάποιο παιδί που είχε χρόνια να συναντήσει. Είχε περάσει πολλά στη ζωή του και θα ήταν στο κοινό. Θυμηθήκαμε μαζί πόσα μας χάρισε ο Θεός ως εκείνη τη στιγμή και συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε μόνο δούλοι του. Προσευχηθήκαμε. Ήταν, μουσικά, από τις χειρότερες εμφανίσεις μας, αλλά η καρδιά μου ήταν γεμάτη.

Δημήτρης: Μια?...JWAY2...τραγουδάμε το “when the music fades” και συνειδητοποιούμε πως το κοινό τραγουδάει δυνατότερα από εμάς... Η φωνή μου χάθηκε... τη θέση της πήραν δάκρυα χαράς! Σε κάθε πρόγραμμα υπάρχουν στιγμές που θα μας μείνουν αξέχαστες...

Θάνος: Όταν στη Λεπτοκαρυά στο συνέδριο των καλλιτεχνών τραγουδήσαμε το “beyond all words” και βγαίνει ο John από το μπαλέτο magnifican και εμπλούτισε τη μουσική με τις κινήσεις του! Αξέχαστο!

Γιάννης: Στη Λεπτοκαρυά, στο συνέδριο των καλλιτεχνών.. πολύ λίγο πριν να βγούμε να παίξουμε, δοκιμάζω τις…κιθαριστικές μου ικανότητες…και σπάω τη χορδή του Δημήτρη.. και δυστυχώς, δεν είχε άλλη…που να βρεις τώρα στη Λεπτοκαρυά…γύρω στις 9-9:30 το βράδυ… Οκτώβρη μήνα… ευτυχώς όμως ο κιθαρίστας από τους Solaris Ray ήταν εκεί και…έσωσε την κατάσταση!! ο Θεός να σ’ ευλογεί αδελφέ… από τότε περιορίζω τον εαυτό μου να παίζει σε όργανα με 5 χορδές… και μόνο...!!

 Το πρόγραμμα τελειώνει, τα φώτα σβήνουν… Ποιες σκέψεις σας διακατέχουν;

«Ποιός κάθεται να μαζεύει τώρα?»...!!!  Πάντα προσευχή συνοδεύει το κατέβασμά μας από τη σκηνή.

 Ο ρυθμός είναι κάτι που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Υπάρχει όριο στο οποίο μπορούμε να πούμε ότι μέχρι εδώ είναι επιτρεπτό για έναν χριστιανό;

Δεν υπάρχουν όρια. Μιλάμε για μουσική. Ο ρυθμός είναι βασικό συστατικό της μουσικής και δεν μπορούμε να τον περιορίσουμε ούτε φυσικά να τον αποκλείσουμε. Είναι σαν να αφαιρέσουμε από έναν πίνακα ζωγραφικής τα χρώματα.

Δημήτρης: ...Όλοι στο άκουσμα μιας μουσικής τείνουμε να ακολουθήσουμε το ρυθμό χτυπώντας πόδια, χέρια, δάχτυλα, κουνώντας το κεφάλι, γενικότερα το σώμα... Η ανταπόκριση αυτή του σώματος προς τον ρυθμό μας παραπέμπει στο χορό...νομίζω πως ο ρυθμός δεν μπορεί αντικειμενικά να οριστεί ως «χριστιανικός» ή «μη χριστιανικός»... όσο για το χορό, όταν δεν αποτελεί μία πρόκληση αλλά τρόπο έκφρασης συναισθημάτων - χαράς και ευθυμίας για παράδειγμα – δεν νομίζω πως έχει κάτι το μεμπτό...προσωπική άποψη βέβαια!

 Υπάρχουν «όρια» στη Χριστιανική μουσική;

Τόσα όσα και στα όρια του ωκεανού και όσα στην ποικιλία των νιφάδων του χιονιού. O Θεός χαίρεται να χρησιμοποιεί ανθρώπους μέσω των τεχνών και γενικότερα των χαρισμάτων που έχει βάλει μέσα μας, για να πάρει τη δόξα ο ίδιος…ο  Θεός όμως είναι Θεός ζηλότυπος και ό,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε με αυτόν το σκοπό… οτιδήποτε λοιπόν γίνεται από μας είτε αυτό είναι μουσική, είτε ποίηση, ζωγραφική, δουλειές... οτιδήποτε… ο Θεός θέλει να παίρνει ολοκληρωτικά τη δόξα που του ανήκει μέσα από αυτό. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια νομίζω οριοθετείται και η μουσική που προέρχεται από έναν Χριστιανό...

Δημήτρης: Τα όρια αυτά ποιος τα θέτει? Αν το κάνει ο Δαβίδ τότε δεν πρέπει να είμαστε και τόσο απόλυτοι αποκλείοντας για παράδειγμα κάποια μουσικά όργανα – κύμβαλα, τύμπανα, πνευστά, κιθάρα – από τη «χριστιανική μουσική»... Αν τώρα τα θέτει κάποιος άλλος... δεν ξέρω... Δεν ξέρω ποιόν να θεωρήσω σωστό και ποιόν λάθος... Ο Δαβίδ τουλάχιστον υπογράφει και ένα βιβλίο στην Αγία Γραφή.

 Σας ζητούν να δώσετε συναυλία σε εκκλησιαστικό χώρο. Είσθε έτοιμοι να προσαρμόσετε το πρόγραμμα σας έστω και χρειασθεί να «απαρνηθείτε» κάποια όργανα ή ακόμα ρυθμικά ακούσματα;

Ναι. Δεν είναι τα όργανα ή η μουσική που μετράει. Είναι η διάθεση της καρδιάς.

 Θα συμμετείχατε σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα όπως το «Να η ευκαιρία»;

Να η ευκαιρία να το σκεφτούμε!

 Πως βλέπετε την μέχρι τώρα πορεία της σύγχρονης χριστιανικής μουσικής στη χώρα μας;

Δυστυχώς, στην πορεία της πάει «κουτσαίνοντας»… επειδή ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και επειδή δύσκολα βρίσκεις χριστιανούς μουσικούς που να ασχολούνται με τη μουσική τους full time, καταλαβαίνει κανείς γιατί αυτό συμβαίνει. Πάντως υπάρχει κινητικότητα... αναμένουμε.

 Είστε αισιόδοξοι για το μέλλον της σύγχρονης χριστιανικής μουσικής στην Ελλάδα;

Πολύ αισιόδοξοι… ταλέντα υπάρχουν… studios στήνονται... συνέδρια πραγματοποιούνται, φεστιβάλ που αποτελούν πρόσκληση-πρόκληση για νέα σχήματα οργανώνονται... απλά χρειάζεται η αγάπη (και ίσως η υπομονή) των γύρω για κάτι καινούριο που δημιουργείται. Εμείς θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια στο βαθμό που μπορούμε.

 Πόσο εύκολο είναι για ένα ελληνικό χριστιανικό γκρουπ να «επιβιώσει» έξω από τα ελληνικά σύνορα;

Εξαρτάται από το πόσο έτοιμο είναι το γκρουπ, για να σταθεί στην παγκόσμια σκηνή. Μεγάλο πλεονέκτημα το ότι προέρχεται από την χώρα με τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης. Ο επαγγελματισμός είναι φυσικά απαραίτητος και απαιτούνται θυσίες.

 Σε συναυλία του Bryan Adams οι Delirious πήραν μέρος σαν support group. Πόσο θετική ή αρνητική είναι η θέση σας για την συμμετοχή ενός χριστιανικού γκρουπ σε μια τέτοια συναυλία;

Σε μια συναυλία τέτοιου μεγέθους έχεις την ευκαιρία να δώσεις το μήνυμα σε χιλιάδες κόσμου. Μάλλον θετική τη βρίσκω.

 Ποιους χριστιανούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα ξεχωρίζετε από την ξένη χριστιανική μουσική;

Γιάννης: Αbraham Laboriel, Fred Hammond, (και πέρα από μπασίστες…) Kirk Franklin, Αlvin Slaughter, Yolanda Adams, Salvador, DC Talk, Delirious, Burlap to Cashmere

Δημήτρης: Michael W Smith, Steve Green, A. Laboriel, Delirious, KOINONIA

Γιώργος: Laboriel, Delirious, dc talk και τους άλλους καραγκιόζηδες... (πλάκα κάνω, χι χι)

Θάνος: The Imperials, Paul Smith, Steven C. Chapman, Be be and Ce ce Winans, Michael W. Smith, Michael Card

Θεοδόσης: DC Talk, Jars of Clay, Steven C. Chapman

Βασίλης: Fred Hammond, Ron Kenoly, Abr. Laboriel

Μάρκος: Laboriel, Delirious, dc talk

 Αναφέρετε μια χριστιανική παραγωγή που σας ενθουσίασε περισσότερο.

Γιάννης: “Burlap to Cashemere-Anybody out there”. Είναι πολύ αισιόδοξο να βλέπεις Έλληνες να ξεχωρίζουν στο εξωτερικό!!

Δημήτρης: “Handels Messiah a soulful celebration”, “WORSHIP” M W Smith

Γιώργος: Πάροικοι «Λευκή φωνή»

Θάνος: «Big God” The Imperials

Θεοδόσης: DC Talk-Jesus Freak

 Πληροφορίες μας αναφέρουν για έξοδο σας πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Πόσο έτοιμοι αισθάνεστε να ανταποκριθείτε σε μια τέτοια μεγάλη πρόκληση καθώς θέλοντας και μη θα εκπροσωπείτε την ελληνική χριστιανική μουσική στο εξωτερικό;

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να δηλώσουμε ο καθένας στον εαυτό του πως είμαστε έτοιμοι. Πιστεύω όμως πως ήδη μπορούμε να ανταποκριθούμε της προκλήσεως και να σταθούμε στο ύψος που αυτή επιβάλλει. Μέχρι το καλοκαίρι έχουμε αρκετό καιρό για διάβασμα (ώστε να μας κρατήσουν τα πόδια μας αν, ανοίγοντας την κουρτίνα, βρεθούμε μπροστά σε «επικίνδυνα» πολύ κόσμο!!).

 Δώστε μας ένα χωρίο της Αγίας Γραφής που σας εκφράζει σαν γκρουπ.

Φυσικά το Αποκάλυψη 1:14 και 19:12 από όπου πηγάζει και το όνομά μας.

 Σύνθημά σας: ΑΕΡΟΣΤΕΓΩΣ

επιστροφή στις συνεντεύξεις