με τους (Floks)

[συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα]

 Το να παίζετε χριστιανική μουσική τι σημαίνει για σας;

Να δίνεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς και περισσότερο σε Αυτόν που σε αγαπάει περισσότερο από κάθε άλλον!!... απόλυτη ευχαρίστηση?...

Γιάννης: Κάποιος μουσικός έλεγε: «Εκεί που τελειώνουν οι σωστές νότες, αρχίζει η μουσική». Και σκέφτεται κανείς: «Καλά. Και κει που τελειώνει η μουσική??». Δεν μπορεί, όσο ωραίο και αν είναι ένα κομμάτι κάποτε τελειώνει, κάτι πρέπει να μένει στο «σουρωτήρι». Σκέτη μουσική, τι ωφελεί…? Γι αυτό ο Θεός μας δίνει ένα «νέο τραγούδι»!

 Η συμμετοχή σας σε ένα τέτοιο γκρουπ πόσο επηρέασε την πνευματική σας πορεία και σε τι;

Είναι ένας κύκλος... ξέρουμε πως όσο μένουμε ενωμένοι με τον Θεό, τόσο Αυτός μας χρησιμοποιεί, μας δίνει την έμπνευση, ανοίγει πόρτες και θα μας χρησιμοποιήσει για μεγάλα πράγματα... μεγαλύτερη ευθύνη λοιπόν... ανάγκη για μεγαλύτερη γνώση του προσώπου του Θεού... μεγαλύτερα πράγματα... ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη...

 Η χριστιανική μουσική εκφράζει μηνύματα αγάπης, ειρήνης και σωτηρίας που χαρίζει ο Χριστός. Πόσο έτοιμοι είσαστε να επωμιστείτε ένα τέτοιο βάρος;

Δεν ξέρω αν μπορεί να αυτοχαρακτηριστεί κανείς «έτοιμος». Σίγουρα όμως έχουμε επίγνωση του που βρισκόμαστε και που θέλουμε να φτάσουμε... είμαστε σε καλό δρόμο!

 Παίζετε μουσική και τραγουδάτε για το Θεό. Πόσο εύκολο είναι να δώσετε το μήνυμα του Χριστού στους άλλους;

Είναι εύκολο όταν είσαι γεμάτος από κάτι να το μοιράζεσαι με τους άλλους... είμαστε τόσο ευγνώμονες στο Θεό που είναι πιο δύσκολο να το κρύψουμε. Προσευχή μας είναι όχι μόνο τα λόγια μας, αλλά κυρίως η ζωή μας να δίνει το μήνυμα του Χριστού και πρώτα στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.

 Όταν ανεβαίνετε στη σκηνή ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις;

Πάνω στη σκηνή δεν έχεις την πολυτέλεια να σκέφτεσαι και να το φιλοσοφείς... είσαι εκεί για να παίξεις, όσο καλύτερα γίνεται, και λίγο παραπάνω. Οι σκέψεις γίνονται πριν το άνοιγμα της αυλαίας.

Δημήτρης: Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι στο λόγο που βρίσκομαι εκεί. Να είμαι ο ...τελάλης.

Γιώργος: Όταν βγαίνω στο σανίδι είμαι εγώ και το όργανο. Απλά κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου.

Γιάννης: «Πάλι δεν βλέπω τίποτα!! Ποιος είπε ότι οι τραγουδιστές πρέπει να ‘ναι μπροστά??» –όποιος και να το είπε σίγουρα δεν είχε υπόψη του πως είναι να χεις τους δίδυμους πύργους μπροστά σου!! Α ρε Οσάμα... και δω σε λένε τρομοκράτη!!

Θάνος: Ο Γιώργος παίζει σαν να είναι μόνος του πάλι!!!

 Συνήθως τι προσπαθείτε να αποφύγετε πάνω στη σκηνή;

Προσπαθούμε να αποφύγουμε την γκρίνια του Βασίλη, τα χέρια του Θεοδόση, τα κενά ανάμεσα στα κομμάτια, τα καλώδια, τις πράσινες (νότες), αχρονίες, φάλτσα.

 Πείτε μας μια εμπειρία σας από κάποιο πρόγραμμά που σας έχει μείνει αξέχαστη.

Γιώργος: Αξέχαστο το τριήμερο στη Β. Ελλάδα! Μια ιστορία από μόνο του. Χαρακτηριστικό το βράδυ στο Φίλυρο. Ένα απ’ τα χειρότερα live μας αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Κύριος είχε κατέβει στην σκηνή. Μπορούσαμε να τον δούμε.

Δημήτρης: Μια?...JWAY2...τραγουδάμε το “when the music fades” και συνειδητοποιούμε πως το κοινό τραγουδάει δυνατότερα από εμάς... Η φωνή μου χάθηκε... τη θέση της πήραν δάκρυα χαράς! Σε κάθε πρόγραμμα υπάρχουν στιγμές που θα μας μείνουν αξέχαστες...

Θάνος: Όταν στη Λεπτοκαρυά στο συνέδριο των καλλιτεχνών τραγουδήσαμε το “beyond all words” και βγαίνει ο John από το μπαλέτο magnifican και εμπλούτισε τη μουσική με τις κινήσεις του! Αξέχαστο!

Γιάννης: Στη Λεπτοκαρυά, στο συνέδριο των καλλιτεχνών.. πολύ λίγο πριν να βγούμε να παίξουμε, δοκιμάζω τις…κιθαριστικές μου ικανότητες…και σπάω τη χορδή του Δημήτρη.. και δυστυχώς, δεν είχε άλλη…που να βρεις τώρα στη Λεπτοκαρυά…γύρω στις 9-9:30 το βράδυ… Οκτώβρη μήνα… ευτυχώς όμως ο κιθαρίστας από τους Solaris Ray ήταν εκεί και…έσωσε την κατάσταση!! ο Θεός να σ’ ευλογεί αδελφέ… από τότε περιορίζω τον εαυτό μου να παίζει σε όργανα με 5 χορδές… και μόνο...!!

 Το πρόγραμμα τελειώνει, τα φώτα σβήνουν… Ποιες σκέψεις σας διακατέχουν;

«Ποιός κάθεται να μαζεύει τώρα?»...!!!  Πάντα προσευχή συνοδεύει το κατέβασμά μας από τη σκηνή.

 Ο ρυθμός είναι κάτι που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Υπάρχει όριο στο οποίο μπορούμε να πούμε ότι μέχρι εδώ είναι επιτρεπτό για έναν χριστιανό;

Δεν υπάρχουν όρια. Μιλάμε για μουσική. Ο ρυθμός είναι βασικό συστατικό της μουσικής και δεν μπορούμε να τον περιορίσουμε ούτε φυσικά να τον αποκλείσουμε. Είναι σαν να αφαιρέσουμε από έναν πίνακα ζωγραφικής τα χρώματα.

Δημήτρης: ...Όλοι στο άκουσμα μιας μουσικής τείνουμε να ακολουθήσουμε το ρυθμό χτυπώντας πόδια, χέρια, δάχτυλα, κουνώντας το κεφάλι, γενικότερα το σώμα... Η ανταπόκριση αυτή του σώματος προς τον ρυθμό μας παραπέμπει στο χορό... νομίζω πως ο ρυθμός δεν μπορεί αντικειμενικά να οριστεί ως «χριστιανικός» ή «μη χριστιανικός»... όσο για το χορό, όταν δεν αποτελεί μία πρόκληση αλλά τρόπο έκφρασης συναισθημάτων - χαράς και ευθυμίας για παράδειγμα – δεν νομίζω πως έχει κάτι το μεμπτό... προσωπική άποψη βέβαια!

 Υπάρχουν «όρια» στη Χριστιανική μουσική;

Τόσα όσα και στα όρια του ωκεανού και όσα στην ποικιλία των νιφάδων του χιονιού. O Θεός χαίρεται να χρησιμοποιεί ανθρώπους μέσω των τεχνών και γενικότερα των χαρισμάτων που έχει βάλει μέσα μας, για να πάρει τη δόξα ο ίδιος…ο  Θεός όμως είναι Θεός ζηλότυπος και ό,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε με αυτόν το σκοπό… οτιδήποτε λοιπόν γίνεται από μας είτε αυτό είναι μουσική, είτε ποίηση, ζωγραφική, δουλειές... οτιδήποτε… ο Θεός θέλει να παίρνει ολοκληρωτικά τη δόξα που του ανήκει μέσα από αυτό. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια νομίζω οροθετείται και η μουσική που προέρχεται από έναν Χριστιανό...

Δημήτρης: Τα όρια αυτά ποιος τα θέτει? Αν το κάνει ο Δαβίδ τότε δεν πρέπει να είμαστε και τόσο απόλυτοι αποκλείοντας για παράδειγμα κάποια μουσικά όργανα – κύμβαλα, τύμπανα, πνευστά, κιθάρα – από τη «χριστιανική μουσική»... Αν τώρα τα θέτει κάποιος άλλος... δεν ξέρω... Δεν ξέρω ποιόν να θεωρήσω σωστό και ποιόν λάθος... Ο Δαβίδ τουλάχιστον υπογράφει και ένα βιβλίο στην Αγία Γραφή.

 Σας ζητούν να δώσετε συναυλία σε εκκλησιαστικό χώρο. Είστε έτοιμοι να προσαρμόσετε το πρόγραμμα σας έστω και χρειασθεί να «απαρνηθείτε» κάποια όργανα ή ακόμα ρυθμικά ακούσματα;

Ναι. Δεν είναι τα όργανα ή η μουσική που μετράει. Είναι η διάθεση της καρδιάς.

   Θα συμμετείχατε σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα όπως το «Να η ευκαιρία»;

Να η ευκαιρία να το σκεφτούμε!

 Πως βλέπετε την μέχρι τώρα πορεία της σύγχρονης χριστιανικής μουσικής στη χώρα μας;

Δυστυχώς, στην πορεία της πάει «κουτσαίνοντας»… επειδή ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη και επειδή δύσκολα βρίσκεις χριστιανούς μουσικούς που να ασχολούνται με τη μουσική τους full time, καταλαβαίνει κανείς γιατί αυτό συμβαίνει. Πάντως υπάρχει κινητικότητα... αναμένουμε.

 Είστε αισιόδοξοι για το μέλλον της σύγχρονης χριστιανικής μουσικής στην Ελλάδα;

Πολύ αισιόδοξοι… ταλέντα υπάρχουν… studios στήνονται... συνέδρια πραγματοποιούνται, φεστιβάλ που αποτελούν πρόσκληση-πρόκληση για νέα σχήματα οργανώνονται... απλά χρειάζεται η αγάπη (και ίσως η υπομονή) των γύρω για κάτι καινούριο που δημιουργείται. Εμείς θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια στο βαθμό που μπορούμε.

 Πόσο εύκολο είναι για ένα ελληνικό χριστιανικό γκρουπ να «επιβιώσει» έξω από τα ελληνικά σύνορα;

Εξαρτάται από το πόσο έτοιμο είναι το γκρουπ, για να σταθεί στην παγκόσμια σκηνή. Μεγάλο πλεονέκτημα το ότι προέρχεται από την χώρα με τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης. Ο επαγγελματισμός είναι φυσικά απαραίτητος και απαιτούνται θυσίες.

 Σε συναυλία του Bryan Adams οι Delirious πήραν μέρος σαν support group. Πόσο θετική ή αρνητική είναι η θέση σας για την συμμετοχή ενός χριστιανικού γκρουπ σε μια τέτοια συναυλία;

Σε μια συναυλία τέτοιου μεγέθους έχεις την ευκαιρία να δώσεις το μήνυμα σε χιλιάδες κόσμου. Μάλλον θετική τη βρίσκω.

 Ποιους χριστιανούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα ξεχωρίζετε από την ξένη χριστιανική μουσική;

Γιάννης: Αbraham Laboriel, Fred Hammond, (και πέρα από μπασίστες…) Kirk Franklin, Αlvin Slaughter, Yolanda Adams, Salvador, DC Talk, Delirious, Burlap to Cashmere

Δημήτρης: Michael W Smith, Steve Green, A. Laboriel, Delirious, KOINONIA

Γιώργος: Laboriel, Delirious, dc talk και τους άλλους καραγκιόζηδες... (πλάκα κάνω, χι χι)

Θάνος: The Imperials, Paul Smith, Steven C. Chapman, Be be and Ce ce Winans, Michael W. Smith, Michael Card

Βασίλης: Fred Hammond, Ron Kenoly, Abr. Laboriel

Μάρκος: Laboriel, Delirious, dc talk

 Αναφέρετε μια χριστιανική παραγωγή που σας ενθουσίασε περισσότερο.

Γιάννης: “Burlap to Cashemere-Anybody out there”. Είναι πολύ αισιόδοξο να βλέπεις Έλληνες να ξεχωρίζουν στο εξωτερικό!!

Δημήτρης: “Handels Messiah a soulful celebration”, “WORSHIP” M W Smith

Γιώργος: Πάροικοι «Λευκή φωνή»

Θάνος: «Big God” The Imperials

 Πληροφορίες μας αναφέρουν για έξοδο σας πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Πόσο έτοιμοι αισθάνεστε να ανταποκριθείτε σε μια τέτοια μεγάλη πρόκληση καθώς θέλοντας και μη θα εκπροσωπείτε την ελληνική χριστιανική μουσική στο εξωτερικό;

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να δηλώσουμε ο καθένας στον εαυτό του πως είμαστε έτοιμοι. Πιστεύω όμως πως ήδη μπορούμε να ανταποκριθούμε της προκλήσεως και να σταθούμε στο ύψος που αυτή επιβάλλει. Μέχρι το καλοκαίρι έχουμε αρκετό καιρό για διάβασμα (ώστε να μας κρατήσουν τα πόδια μας αν, ανοίγοντας την κουρτίνα, βρεθούμε μπροστά σε «επικίνδυνα» πολύ κόσμο!!).

 Δώστε μας ένα χωρίο της Αγίας Γραφής που σας εκφράζει σαν γκρουπ.

Φυσικά το Αποκάλυψη 1:14 και 19:12 από όπου πηγάζει και το όνομά μας.

 Σύνθημά σας: ΑΕΡΟΣΤΕΓΩΣ