[το όνομά του σημαίνει "βασιλιάς δικαιοσύνης"]

Ιερέας και βασιλιάς της Σαλήμ, η οποία ταυτίζεται με την Ιερουσαλήμ. Όταν ο Αβραάμ νίκησε το βασιλιά Χοδολλογομόρ (Χοδολλογομέρ) και τους άλλους βασιλιάδες στη κοιλάδα Σαυή, ο Μελχισεδέκ έφερε στον Αβραάμ "άρτο και οίνο" και τον ευλόγησε στο όνομα "του Θεού του Υψίστου". Ο Αβραάμ του έδωσε το δέκα τις εκατό από τα λάφυρα των εχθρών του (Γένεση 14:18-20). Ο Μελχισεδέκ λάτρευε τον αληθινό Θεό, το Θεό του Αβραάμ, ο οποίος τον αναγνώριζε ως ιερέα.

Το όνομα Μελχισεδέκ αναφέρεται για δεύτερη φορά στο ψαλμό 110:4, όπου προφητεύεται ότι ο Μεσσίας θα είναι "ιερέας στον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ". Στην επιστολή προς Εβραίους το εδάφιο επαναλαμβάνεται (Εβραίους 5:6,10, 7:10,17,21). Η ερμηνεία της προσωπικότητας του Μελχισεδέκ περιγράφεται στην επιστολή: Ήταν αρχιερέας όχι από λευιτική ιεροσύνη (Εβραίους 7:11), ανώτερος από τον Αβραάμ (Εβραίους 7:7-9), χωρίς να αναφέρονται στοιχεία για τη γενεαλογία του και το θάνατο του: "αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχήν ημερών, μήτε τέλος ζωής" (Εβραίους 7:3), γι αυτό και έχει αμετάθετη ιεροσύνη (Εβραίους 1:2-10-18).