(εβραϊκά χαμολέχ)

Όνομα θεού που λατρευόταν κυρίως από τους Αμμωνίτες, και η λατρεία του συνοδευόταν με οργιαστικές τελετές κατά τις οποίες θυσιάζονταν βρέφη στη φωτιά που έκαιγε στο είδωλό του. Η λατρεία του ήταν γνωστή και στους Ισραηλίτες πριν μπουν στη γη Χαναάν, γιατί ο Μωυσής απαγόρευσε τη λατρεία του Μολόχ με μεγάλη αυστηρότητα (Λευιτικό 18:21, 20:1-5). Παρά την απαγόρευση, ο Σολομώντας για να ευχαριστήσει τις αλλοεθνής ειδωλολάτρισσες γυναίκες του, έφτιαξε θυσιαστήρια για το Χειμώς και τον Μολόχ στο όρος των Ελαιών (Α' Βασιλέων 11:7). Κατά την περίοδο της βασιλείας του Μανασσή, αλλά και μετά, οι λατρείες και οι θυσίες γίνονταν στην "κοιλάδα του Εννόμ" (Β' Χρονικών 33:6). Επί ημερών του Ιεζεκιήλ οι Ισραηλίτες αφού πρόσφεραν θυσία τα βρέφη τους στο Μολόχ, στη συνέχεια πήγαιναν και στο Ναό για να λατρεύσουν το Θεό (Ιεζεκιήλ 23:37-39).

Μερικοί θεωρούν ότι ο Μολόχ και ο Βάαλ ήταν το ίδιο πρόσωπο επειδή οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι, αν και είχαν ως κύριο θεό τους το Βάαλ, εν τούτοις λάτρευαν το είδωλο του Μολόχ.